شیشه ساسانی ظروف شیشه‌ای هستند که در سده‌های سوم تا هفتم پس از میلاد در محدوده شاهنشاهی ساسانی، شمال عراق، ایران و آسیای مرکزی، ساخته می‌شدند. این ظروف شیشه‌ای از جنس سیلیس، کربنات سدیم و آهک هستند و معمولاً دارای تزئینات و ضخامت زیاد هستند. برای حفظ شفافیت از رنگ‌ کمی در این ظروف استفاده شده‌است و همچنین این ظروف به صورت یک تکه ساخته شده‌اند. تزئینات این ظروف اغلب شامل برجستگی‌های ساخته شده توسط قالب و شیارها و تراش‌های عمیق بودند

از سنگ شیشه نیز ظروف مختلفی ساخته می شدند. دسترسی به شیشه نسبت به سفال سخت تر بود و شکنندگی آن باعث می شد تا ظروف شیشه ای استفاده کمتری نسبت به ظروف سفالی داشته باشند. اجناس شیشه ای در تزیینات استفاده می شدند و ظرف شیشه ای یک ظرف لوکس به حساب می آمد.

ساسانی‌ها در این زمینه هیچ نوآوری انقلابی‌ای را ابداع نکردند و تنها همان فنون قدیمی را توسعه دادند. تنها نوآوری‌ای که به ساسانی‌ها نسبت داده می‌شود؛ حکاکی روی شیشه سخت‌شده است.

پرکاربردترین روش دادن شکل ابتدایی به شیشه با دمیدن در آن و سپس تمام کردن کار با استفاده از ابزارهایی مانند قیچی و انبر بود. از روش‌هایی مانند دمیدن شیشه در قالب و تحت فشار قرار دادن شیشه توسط قالب (فشردن شیشه گداخته به قالب) نیز استفاده می‌شد.

• Brill, R.H. (2005): Chemical Analyses of Some Sasanian Glasses from Iraq. Sasanian and post Sasanian glass in the Corning Museum of glass by Whitehouse, D. Corning, NY: Coring Museum of Glass, p. 65-88.
• Demange, F (2007): Glass, gilding and grand design: art of Sasanian Iran (224-642). New York: Asian Society.
• Freestone, I.C (2006): Glass production in Late Antiquity and the Early Islamic period: a geochemical perspective. Geomaterials in Cultural Heritage; Maggeti, M. and Messiga, B. (ed.). Geological Society. London, Special publications 257, p. 201-216.
• Goldstein, S.M. (1980): Pre-Persian and Persian Glass: Some observations on objects in the Corning Museum of Glass. Ancient Persia: The art of an Empire, Schmandt-Besserat D. (ed.). Malibu: Undena.