شمس الاماره
شَمسُ العِماره یکی از بناهای تاریخی تهران، مربوط به دورهٔ قاجار و از شاخصترین بناهای کاخ گلستان و برجستهترین ساختمان ضلع شرقی مجموعه کاخ گلستان است.[۱] که کار ساخت آن از سال ۱۲۴۴ تا ۱۲۴۶ خورشیدی به طول انجامید که تاریخ بنایش (۱۲۸۴ قمری) را بحساب جمل «کاخ شاهنشاه» مینامند.[۲] دلیل برجسته بودن این سازه، بلندی، تزیینات و طراحی آن است.[۱]
شمسالعماره دارای پنج طبقه و ۳۵ متر ارتفاع است که در زمان ساخت بلندترین ساختمان آن دوره در تهران بودهاست و اولین ساختمانی بود که از فلز در سازهٔ آن استفاده کردهاند. کلیهٔ ستونهای طبقات بالا و حفاظها چدنی هستند.[۳]
پیش از ساخته شدن سردر باغ ملی، این ساختمان به عنوان نماد شهر تهران شناخته میشد.[۴]
تاریخچه
ناصرالدین شاه، پیش از سفر به اروپا و با دیدن تصاویر بناهای فرنگستان یا مانند عمارت عالیقاپو اصفهان، تمایل پیدا کرد بنایی مرتفع نظیر آنها در پایتخت خود ایجاد کند تا بتواند از بالای آن منظره شهر و دورنمای پیرامون را تماشا کند. ساخت این ساختمان در سال ۱۲۴۴ ه.ش به دستور ناصرالدین شاه آغاز و پس از دو سال به مباشرت دوستعلیخان نظامالدوله به پایان رسید.[۵] این ساختمان برای تماشای شهر تهران و اطراف آن توسط شاه و مهمانان او مورد استفاده بود. طرح و نقشه آن ظاهراً از معیرالممالک و معمار آن استاد علی محمد کاشی بود.[۱] سبک این بنا ترکیبی از معماری سنتی ایرانی و معماری غربی است.
Reference
- بناها و آواها- نشریه تخصصی موسیقی و معماری، شماره ۲، بهار ۱۳۸۶.
- کاخ گلستان». وبگاه مجموعه فرهنگی تاریخی کاخ گلستان
- «عمارت شمسالعماره، تیشینه».
- تابلوی موجود در محوطهٔ کاخ گلستان