آرامگاه سعدی معروف به سعدیه محل دفن سعدی، شاعر برجستهٔ پارسی‌گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده‌است.

این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده‌اند. از جمله مهمترین‌های آن می‌توان  شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده‌است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده‌است.

لغت‌نامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی دانسته‌است.

سکه‌های پانصد ریالی برنزی جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۸۷ خورشیدی به نقش آرامگاه سعدی مزین شده‌است و همچنین از سال ۱۳۸۹ اسکناس‌های یکصد هزار ریالی با نقش آرامگاه سعدی در پشت آن چاپ شده‌است.

«گازرگاه». لغت‌نامه دهخدا.

↑ محمدعلی موحد (خرداد و تیر ۱۳۹۰). «صیت سخن سعدی». بخارا (۸۱): ۲۵ تا ۲۸  

 شهره جوادی، ندا عرب سلغار (پاییز ۱۳۹۲). «تجلی قداست آب در آرامگاه سعدی شیراز» (PDF). باغ نظر (فصلنامه علمی پژوهشی. مرکز پژوهشی هنر معماری و شهرسازی  

«خانقاهی که آرامگاه سعدی شد/ نگاهی به پیشینه تاریخی سعدیه شیراز». آفتاب‌نیوز. ۳۱ فروردین ۱۳۹۱ 

 خاطرات شفاهی پدر بزرگم در مورد پدرش، نوه پسری کربلایی سید زین العابدین چینی (حسینی نیک) سید علیمحمد حسینی- سعدیه شیراز آرامگاه سعدی