آرامگاه شیخ صفیالدین اردبیلی
شیخ صفیالدین ابوالفتح اسحاق اردبیلی (۷۱۳ – ۶۳۱ خورشیدی برابر ۷۳۵ – ۶۵۰ قمری) نیای بزرگ دودمان صفویان ایران است و نیز هشتمین نسل از تبار فیروزشاه زرینکلاه بود[2] که در منطقه مغان مقیم شده بود. شیخ صفیالدین اشعاری به زبان آذری در کتاب صفوةالصفا و سلسلةالنسب سرودهاست.[3] [4]دودمان صفوی نام خویش را از وی گرفته بودند. او پایهگذار خانقاهصفوی در اردبیل بود که با گذشت زمان پیروان بسیاری را به دست آورد
آرامگاه شیخ صفیالدین اردبیلی یکی از مکانهای تاریخی و باستانی شهر اردبیل در شمال باختری ایران و از آثار ثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو است[1][2
در این مکان علاوه بر آرامگاه شیخ صفیالدین اردبیلی، مقبرههای شاه اسماعیل اول (نخستین پادشاه صفویه) و همسر شاه اسماعیل (مادر شاه طهماسب) و نیز برخی از مشایخ و صاحبمنصبان دوران صفوی و نیز شهیدان ایرانی جنگ چالدران، قرار دارد. از دیگر بخشهای این مجموعه چینیخانه، مسجد، جنت سرا، خانقاه، چله خانه، شهیدگاه و چراغخانه است[3
Reference
- مجموعه آرامگاهی شیخ صفی الدین در اردبیل و بازار تاریخی تبریز در فهرست میراث جهانی سازمان یونسکو به ثبت رسیدند
- ↑ World Heritage List
- ↑ تاریخ هنر و معماری ایران در دوره اسلامی، محمدیوسف کیانی،انتشارات سمت، تهران ۱۳۹۰، ص ۱۶۶
- احمدی، حسین، تالشان (از دوره صفویه تا پایان جنگ دوم ایران و روس)، مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی، تهران ۱۳۸۰